Khazadowie

Charakterystyka ogólna (poprawić i wkleić).

Bractwo Smoczych Dzieci - Skarthangares
Elitarny „zakon” khazalidzkich mędrców-wojowników.

W górach Karnogu znajduje się siedziba zakonu (bo taką nazwę należałoby przyjąć ze względu na charakter organizacji) Smoczych Dzieci. Jest to grupa mędrców-wojowników, którzy szkolą swój umysł i ciało. Założycielem zakonu był legendarny wojownik Neiss-a-B’akefar (ok. 2000 lat temu, hmm... to wtedy przybyli Ekhimowie), który był przyjacielem i uczniem smoka o imieniu Touag (khaz. Skarthang ardo Touag- smok zwany Touag). Legenda głosi, że Neiss wyruszył w Góry Harmonii w poszukiwaniu Karas, po sześciu dniach medytacji dotarł do Jądra Wszechrzeczy ujrzawszy Ekthin – Pramacierz i dostąpił strasznego objawienia [Ghimm Djaver ?]. Wiedza, którą posiadł doprowadziła go na skraj obłędu, widział i słyszał rzeczy niedostępne śmiertelnym. Po roku szalony Neiss zagubiony w Smoczych Górach spotkał smoka Touaga, który wyleczył jego duszę i nauczył go korzystać z Wiedzy. Bliższe prawdy będzie stwierdzenie, że to właśnie Touag odnalazł Neissa. Po dziesięciu latach nieobecności Neiss powrócił w rodzinne strony - nikt go nie poznał. Krótko potem wyruszył na Jałowe Ziemie (Nieciągłość Magiczna na północ od Karnogu), by wrócić z Wilkiem – magicznym toporem (o tym później). Zbudował małą warownię w Górach Czat, nad którą nie raz słychać było łopot smoczych skrzydeł.
Jego uczniem był Skatt (Khazad) dar Rutha, Slaegrar, który odkupił swe grzechy za życia. To on właśnie zaczął uczyć innych Khazadów, których starannie wybierał. Niewielu wytrwało do końca nauki, która obejmowała Walkę, Magię, Filozofię, Dyscyplinę (etc. DOPISAĆ). Po jakimś czasie do warowni zaczęli przybywać chętni śmiałkowie, których dyskretnie podsyłali wtajemniczeni.
Większość Smoczych Dzieci to Khazadowie, jest również kilku przedstawicieli innych ras, lecz wszyscy oni są Przyjaciółmi Smoków. Wśród Skarthangarów jest kilku Ekhimów z rodów Przyjaciół Smoków (Sak'ha Agna) i Miłujących Kamień (Asmadat Yan).
Jedynym znakiem rozpoznawczym Skartangares jest wytatuowany na całym ciele wzór smoczej łuski (powiada się nawet, że nie zawsze jest to tatuaż).
Obecnie na całym Kalderanie jest około stu [?- to się może zmienić] Skarthangares, a w przeszłości było ich jeszcze mniej.
Właściwie nie wiadomo jakie są cele Smoczych Dzieci. Wędrują samotnie, rzadko biorą udział w konfliktach zbrojnych. Jedynym celem jaki zdaje się im przyświecać jest osiągnięcie perfekcji w tym, czego się uczą, ale po co? Wszystko wskazuje na to, że smoki stworzyły Skarthangarów, a Ekhimowie nakreślili schemat i metody działania organizacji.
[Nowsze informacje:]
Ekhimowie uczą Skarthangarów sposobów walki z ekhimskimi Paskudztwami. Oczywiście nie przekazują im CAŁEJ wiedzy o swojej „rasie”

To jest właśnie uczeń Neissa, pierwszy mentor
Skarthangar (a były Slaegrar) Skatt dar Rutha

Warownie. Dwa wtajemniczenia.
Starszą i zarazem główną siedzibą Skarthangares jest Ukryta Warownia (khaz. Hogrigendra) położona w Górach Czat. Budowę zaczął sam Neiss a B'akefar, własnymi siłami jak również dzięki magii Touaga, potem jego dzieło kontynuował Skatt dar Rutha. Tutaj wybrani uczą się dyscypliny, lojalności, filozofii, sztuk walki i samodoskonalenia.
Żaden khazad znający doskonale góry nie odnalazł nigdy Hogringendra gdy warownia nie chciała zostać odnaleziona, gdyż taka jest moc magii Touaga. W niewyjaśniony sposób bramy warowni przyciągają godnych kandydatów.

Druga warownia, bardziej niedostępna, (która jest zarazem siedzibą Ekhimów Asmadat Yan) będąca poligonem-szkołą znajduje się w Smoczych Górach, a zwie się Warownią w Skale (khaz. Gendra Onorbon). Jeśli ktoś z niej wraca jest już Skarthangarem, nie ma innej drogi. W Gendra Onorbon adepci otrzymują wiedzę tajemną, uczą się o magii, objawieniu, smokach, Ekhimach (i Paskudztwach) i na koniec o Ostatecznym Wrogu. Nie każdy wytrzymuje psychicznie takie obciążenie, jedna ze ścian Gendra Onorbon zwana jest przez nich Ścianą Prawdy lub sarkastycznie Ścianą Szaleńców, według smoków jest w niej skumulowana prastara Moc – prawda o sobie samym, która jest potężniejsza od Karas. Jest to ostateczna Próba. Adept wspina się po ścianie, jego wspinaczka jest zarazem medytacją i objawieniem. Na szczycie czekają dwa rozwiązania: smok, który zabiera Skarthangara do Hogringendry, lub jeden krok do tyłu – śmierć, będąca wyzwoleniem od brzemienia prawdy...

Uszy, które słyszą język, który swędzi..
Uczniowie, którzy nie zakończyli szkolenia w Hogringendra mogą odejść z własnej woli i nigdy nie zostać Skarthangarami. Jest tylko jeden warunek – muszą zachować milczenie. Karą za złamanie prawa jest śmierć, gdyż wiedza Smoczych Dzieci jest potężna - niewłaściwie użyta może sprowadzić zło i cierpienie. Takie jest prawo, a każdy Skarthangar ma obowiązek je egzekwować. Niewielu uczniów złamało prawo, a każda informacja jaka wyszła z ich ust została przeinaczona lub zatonęła w szumie plotek i przesądów rozsiewanych przez Skarthangarów. I jeszcze jedno: smoka nie da się okłamać, więc przed Skarthangarami nie umknie żaden krzywoprzysięzca.

Prawda to plotki
O Skarthangarach wiadomo tylko tyle, że są. Są nieszkodliwi, ale cholernie niebezpieczni jeśli nadepnie im się na odcisk. W ciągu stuleci nauczyli co bardziej krewkich i butnych zabijaków, że nie warto wyzwać Skarthangara na pojedynek, jeśli się chce żyć. Wśród Khazadów budzą respekt a także szacunek (okazywany wszystkim mędrcom). Żaden Khazad nie czuje urazy jeśli Skarthangar odmówi mu (co się rzadko zdarza) pomocy lub porady –
po prostu wie, że sprawa była zbyt błaha, lub wymagała samodzielności.

SLAEGRARES
Khazalidzcy pokutnicy

Wielką rolę w khazalidzkiej psychice odgrywa Sumienie, to ono koryguje myśli i czyny. Gdy jakiś Khazad dopuści się niegodziwości i okryje hańbą, częstokroć nawet w przypadku błahego czynu, jego poczucie winy nie pozwala mu zapomnieć (choć niegodziwość jego czynu bywa czasem tylko własnym, subiektywnym odczuciem). Sumienie Khazada, który okrył się hańbą nakazuje mu wstąpić na Slaegra - Drogę Ku Śmierci, Drogę Pokuty, dzięki której może odkupić swe winy szukając Śmierci w walce, nierównej, z potężniejszym od siebie przeciwnikiem. Jest to swoiste samobójstwo z odroczeniem wyroku na czas nieokreślony. Nie ważne jest wówczas, czy ktoś go zrehabilituje po śmierci, najważniejsze aby on sam był oczyszczony, godny iść dalej przez Bramę królestwa Śmierci, w dalszą drogę ku doskonałości aż do osiągnięcia Absolutu.
Nie wolno mu rozmawiać z innymi Khazadami. Jest niejako wykluczony z krasnoludzkiej społeczności. Jednak inni Khazadowie nie okazują wobec niego pogardy, albowiem szanują Drogę.
Slaegrar pozostaje przy swoim dawnym imieniu. Podróżuje samotnie.
Posiada Status Wojownika, jednak wszystkie jego tytuły czy zaszczyty przepadają. Jest on TYLKO Slaegrarem.